Rozdział 6

Draco obudził się pierwszy. Hermiona jeszcze spała. Leżał wpatrzony w dziewczynę. Wyglądała tak pięknie i uroczo. A co by było gdyby byli parą ? Co na to inni ? Na pewno wszyscy zdziwiliby się. Gryfońska kujonka i ślizgoński arystokrata, który całe życie ją upokarzał i dręczył ?  Nieee... To nie przejdzie. Ale uczuciu nic nie może stać na przeszkodzie. Skoro on ją... kocha ? Tak, to chyba dobre określenie. Kiedyś jej nienawidził. W piątej klasie zakochał się w niej. Teraz zrobiłby dla niej wszystko. Nie potrafiłby bez niej żyć. Była dla niego niczym tlen. On jest gotowy, aby spróbować. Ale ona ? Czy ona chciałaby z nim być ? Bał o to zapytać. Jak zareagowałaby ? Wybuchła śmiechem, popłakała się, czy może rzuciła mu w ramiona ?  

Przytuliłaby go, pocałowała i wyznała miłość ? Tak. Tego by chciał. Chciał spędzać z nią każdą wolną chwilę. Być przy niej w dobrych i złych momentach. Chciałby ożenić się z nią i mieć gromadkę dzieci. To ona była dla niego tą jedną jedyną. Tą z którą chce się spędzić resztę życia. 

Hermiona obudziła się. 

- Heeej - powiedziała

- Hej - uśmiechnął się Draco. - I jak się spało ?

- Bardzo dobrze. Masz naprawdę wygodne łóżko. 

- No to może chcesz ze mną sypiać ?

- Czekaj. Teraz to żartujesz czy nie ? Bo już się gubię. 

- Nie, nie żartuję. Mówię poważnie. Chcę zasypiać i budzić się przy tobie. Widzieć cię w tym jakże skromnie skrojonym ciuszku. 

- Wiesz co ? Chętnie, bo zauważyłam, że od czasu ostatniej wspólnej nocy nie potrafię zasnąć sama.

- No to załatwione. - pocałował ją w policzek.

- Czekaj. A twoje panny ?

- Nie mam żadnej i póki co nie planuję mieć, bo one są tylko pustymi lalami, którym tylko jedno w głowie. Ja szukam osoby na całe życie. Tak postanowiłem. Chcę się z nią ożenić i mieć z nią dzieci. Więc nie będę się z nikim wiązał wiedząc, że nie jest to na całe życie.

- Dobrze wiedzieć. Przynajmniej nie zastanę tu żadnej nagiej panienki. 

- Jedyną nagą panienką w tym pokoju możesz być ty - uśmiechnął się zawadiacko.

- Pff.. - prychnęła dziewczyna. W głębi ducha cieszyło ją to co Draco przed chwilą powiedział. W głębi serca czuła, że to on jest tym jednym, jedynym, na całe życie. Chyba się w nim zakochała. Chciała spędzać z nim cały swój czas. Był dla niej osobą najważniejszą w życiu. Nie zamieniłaby tego uczucia na żadne inne. - mam ochotę w ogóle stąd nie wychodzić.

- A  kto nam każe ? Jest w końcu niedziela.

- A śniadanie ? Przyznam szczerze, że jestem trochę głodna.

- Zaraz coś zaradzimy. Nie będziemy musieli w ogóle stąd wychodzić. Migotka ! - przed nimi pojawił się skrzat.

- Tak, panie ?

- Przynieś nam proszę jakieś śniadanie, dobrze ? - powiedział uprzejmie

- Tak jest, sir.

- Dziękuję.

- Od kiedy to arystokraci traktują dobrze skrzaty ? 

- Jeszcze nie wiesz, że jestem inny niż przeciętny arystokrata ? Przecież to stworzenie nic złego mi nie zrobiło. 

- No tak. Ale i tak mnie to zdziwiło. W ogóle stale mnie zadziwiasz. 

- Taki już jestem. Uroczy, kochany i spontaniczny.

Hermiona tylko uśmiechnęła się na te słowa. Migotka przyniosła im pyszne śniadanie. Oboje siedzieli cały dzień w łóżku i rozmawiali. Było im dobrze ze sobą. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Minęły miesiące, aż nadszedł czas na święta. Jak zwykle większość uczniów wyjeżdżała do domów.Tak też było w przypadku Hermiony i Dracona.

- Szkoda, że tyle czasu nie będziemy się widzieć. Chyba będę tęsknił - żalił się Ślizgon.

- Ja też. Wytrzymamy jakoś te 2 tygodnie. - przytuliła go.

- Wiesz co ? Może wpadniesz do mnie na kilka dni ? Nie musisz przyjeżdżać do Malfoy Manor. Mam inne mieszkanie. 

- Nie wiem. Zobaczę. Musimy już wchodzić do pociągu.

- Chodź. - wziął ją za rękę i poprowadził do wolnego przedziału. Tam przytulił ją i siedzieli tak do końca podróży.

- Wiesz co ? Przedstawię cię moim rodzicom.

- Chętnie ich poznam.

Podeszli do rodziców Hermiony.

- Mamo, tato. To jest mój przyjaciel, Draco Malfoy.

- Dzień dobry. Miło państwo poznać. - chłopak uśmiechnął się, uścisnął dłoń panu Granger'owi, a pani Granger ucałował dłoń.

- Dzień dobry. Nam również miło cię poznać - państwo Granger uśmiechnęli.

- Przepraszam, ale ja muszę już iść. Mama na mnie czeka. Do zobaczenia. - ucałował Hermionę w policzek i odszedł w stronę Narcyzy Malfoy.

- Hermiono, czy to ten Malfoy, który kiedyś tak cię dręczył ?

- Ten sam, ale wierzcie mi. Zmienił się na lepsze. 

- Skoro tak mówisz...

Hermionie dni niezwykle się dłużyły. Przez to, że nie było przy niej Dracona. Postanowiła, że chciałaby spędzić z nim Nowy Rok. Napisała do niego list.

Jeżeli twoje zaproszenie jest wciąż aktualne, to chciałabym spędzić z tobą Nowy Rok. Co ty na to ?

                                                                                                       Całusy, Miona.

PS. Tęsknię.

- Hermiono, mamy dla ciebie prezent świąteczny.

- Tak ? A jaki ?

- Jako że wkraczasz w dorosłe życie postanowiliśmy, że przydałoby ci się mieszkanie. No i znaleźliśmy bardzo ładny apartament w miłej okolicy.

- Ojejku ! Naprawdę ? Dziękuję ! - Dziewczyna rzuciła się im na szyje.- Można dziś zobaczyć mieszkanie ?

- Naturalnie. Już jest twoją własnością. Kupiliśmy je dla ciebie. Skoro chcesz je zobaczyć to chodźmy.

Zajechali samochodem w piękną dzielnicę Londynu i stanęli przed wielopiętrowym budynkiem. Weszli do apartamentu. 

- Ale piękny ! Musiał być strasznie drogi ! 

- Nie martw się o to kochanie. Ważne, że ci się podoba. Pewnie chcesz tu pobyć sama. Zostawimy cię samą. Kiedy przyjedziesz po rzeczy ? Oczywiście tu w szafie masz jakieś ubrania, więc jeśli chcesz tu zostać to nie ma problemu. 

- Kocham was ! Kocham ! Kocham ! Kocham ! - krzyczała Hermiona i ściskała rodziców.

- Wpadnij jutro po rzeczy. A dzisiaj naciesz się. 

- Dziękuję. 

Rodzice poszli. Hermiona poszła jeszcze raz obejrzeć jej nowe, luksusowe mieszkanie. 

Kuchnia :

Salon :

Łazienka : 

Pokój gościnny :

 

Sypialnia Hermiony : 

Hermiona rzuciła się na wielkie łóżko w jej sypialni. W tej chwili sowa zapukała do jej okna. Poszła je otworzyć. Otworzyła kopertę z listem. Był on od Draco.

Wpadnij do mnie kiedy chcesz. 

                                                                    Draco

PS. Też tęsknię. Bardzo. 

Uśmiechnęła się. W tym momencie ktoś zapukał do drzwi. Poszła je otworzyć. Gdy zobaczyła kto to uśmiechnęła się.  To był Draco z butelką winą w dłoniach. Wyglądał na zdziwionego.

- Skąd wiesz gdzie mieszkam ? Nikomu jeszcze nie powiedziałam o przeprowadzce. 

- Przyszedłem odwiedzić nowego sąsiada. I okazuje się, że to ty. Bardzo mnie to cieszy. - wyszczerzył zęby w uśmiechu.

- Wejdź. 

- Ładnie mieszkasz.

- A dziękuję. Zasługa rodziców. 

- No to fajnych masz rodziców. 

- Wiem. Kochani są. 

- Masz może kieliszki ?

- Nie wiem. Sprawdzę. - zajrzała do kilku szafek - Jejku tutaj jest wszystko ! - w końcu znalazła kieliszki i podeszła z nimi do siedzącego na kanapie w salonie Dracona. Chłopak nalał im wina. Zaczęli rozmawiać.

- No to wygląda na to, że jesteśmy sąsiadami i spędzimy więcej niż jeden dzień w swoim towarzystwie. 

- Bardzo się z tego cieszę. 

- Ja też. Wiesz ? Muszę ci coś powiedzieć.

- O co chodzi Draco ?

- Ja... muszę ci coś wyznać. 

Cisza.

- Zakochałem się w tobie.

Cisza. Hermiona analizowała to co powiedział przed chwilą Draco.

- Chciałem... - nie dane mu było dokończyć. Hermiona namiętnie wpiła się w jego usta i zatraciła się w pocałunku. Trwało długo nim się od siebie oderwali. 

- Ja też się w tobie zakochałam. - i znowu go pocałowała.

Draco był bardzo zadowolony z takiego obrotu sprawy. Był najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi. Bardzo kochał Hermionę i miał nadzieję, że będą razem. W końcu oderwali się od siebie. Szybko oddychali.
- Mam pytanie.
- Tak ?
- Czy zechciałabyś zostać moją dziewczyną ?
- Tak ! - szepnęła i znów go pocałowała.

Jestem z tego rozdziału bardzo, bardzo, bardzo zadowolona. Jak dla mnie jest po prostu cudowny ! Buziaki :*